اصطلاحات کوهنوردی(آموزش به صورت کامل)

اصطلاحات کوهنوردی یکی از مهم‌ترین نکاتی‌ است که هر کوهنورد باید بداند. و ما قصد داریم در این مقاله به صورت کامل شما را با این اصطلاحات کاربردی آشنا کنیم.

کوه

زمینی که نسبت به پیرامون خود به طور مشخصی برجسته‌تر بوده و دارای دامنه‌های شیب داری باشد. ارتفاع دقیقی برای آن تعریف نشده‌است، ولی معمولا زمین‌هایی را که در حدود 600 متر از اطراف خود بلندتر باشند، کوه می‌نامند.

کوه‌ها به سه شكل به وجود می‌آیند:

• براثر چین‌‌خوردگی سطح زمین
• براثر فرسایش
• بر اثر فعالیت‌های آتشفشان

تپه

به بلندی‌هایی با اختلاف ارتفاع کمتر از 600 متر نسبت به زمین‌های مجاور تپه گفته می‌شود.

قله

بلندترین نقطه‌ی هر کوه را قله می‌نامند. ممكن است در بالای برخی از کوه‌ها چند قله‌ی هم ارتفاع وجود داشته باشد.

درمورد کوه‌هایی که در رأس آن دو یا چند قله‌ی غیر هم ارتفاع وجود دارد، قله‌ی بلندتر را قله‌ی اصلی و قله‌های کوتاه‌تر را قله‌های فرعی می‌نامند.

یال   

محل برخورد دو دامنه شیب‌دار در بالاترین سطح تماس را یال می‌نامند.

خط الراس

به خط اصلی و بلندترین یال بین دو قله که محل تقسیم آب باران باشد، خط الرأس گفته می‌شود. واژه‌ی فارسی معادل آن؛آب پخشان است. خط الرأس اصلی، محل تقسیم دو حوزه‌ی آب ریز جداگانه است. در حالی که خط الرأس فرعی با این که محل تقسیم آب است، اما آب‌های سرازیر شده از هر دو قسمت آن به یک حوضه‌ی آبریز ریخته می‌شوند.

گردنه (pass)

پایین‌ترین نقطه‌ی خط الرأس‌های دو‌ قله‌‌‌ را گردنه می‌نامند. معمولا دو دره از طرفین کوه سرازیر می‌شوند، در‌‌نتیجه گردنه٬ شكلی شبیه‌به زین اسب دارد.

خط القعر (Line Valley)

ژرف‌‌‌ترین نقاط بستر یک رودخانه یا دره را خط القعر می‌نامند. (که از دامنه شروع شده و به قله یا خط الرأس می‌رسد.)

دره (Valley)

محل برخورد دو دامنه‌ی شیب‌دار در پایین‌ترین نقطه‌ی تماس را دره می‌نامند. دره معمولا محل عبور رودخانه‌های دائمی یا فصلی است.

صخره (Rock)

سنگ‌های یک پارچه وبزرگ را که بتوان حداکثر با یک طول طناب (50 یا60 متر) صعود نمود، صخره می‌گویند.

گرده (Flank)

یال‌هایی که شیب آن‌ها زیاد بوده و بیشتر از مناطق سنگی و صخره‌ها تشكیل شده باشد،گرده نامیده می‌شود.

دیواره (Wall)

به مناطقی گفته‌می شود که دارای سنگ‌های یک پارچه، با شیب زیاد بوده و بلندی آن بیش‌از یک طول طناب می‌باشد.

راه پاكوب (Path )

مسیرهایی که در اثر رفت و آمد کوهپیمایان و کوهنوردان در مناطق کوهستانی ایجاد می‌شود. (بهتر است از این راه‌ها برای صعود استفاده کنید. )

راه مالرو

به مسیرهایی که جهت رفت و آمد حیوانات اهلی از دامنه به ارتفاعات ایجاد شده‌است گفته می‌شود.

جان پناه (Hut-Refuge)

مكانی که به اندازه‌ی یک اتاق کوچک و شاید متوسط در ارتفاعات کوهستانی بنا شده و کوهپیمایان و کوهنوردان از آن جهت اطراق و بیتوته‌ی موقت و ضروری استفاده می‌کنند و هیچگونه امكاناتی ندارد.

پناهگاه (Shelter)

مكانی که دارای بنای ساختمانی متوسط تا بزرگ میباشد و در کوهپایه‌ها و ارتفاعات متوسط بنا شده که کوهپیمایان و کوهنوردان از آن به عنوان محل استراحت و اطراق استفاده می‌کنند.

قرارگاه ومجتمع کوهنوردی

پناهگاهی مجهز که دارای خدمه و امكانات اولیه مانند برق، آب و محل استراحت. . . می‌باشد.

 زیگزاگ (Zig-Zag)

پیمایش هایی که در آنها جهت بالا رفتن و پایین آمدن به سمت چپ و راست حرکت می کنیم تا شیب مسیر کاهش یابد.

تراورس کمربر(Traverse )

به هرگونه حرکت عرضی در یک مسیر که تغییری در ارتفاع ایجاد نكند، گفته می‌شود.

شن اسکي (GrilStone-SandySlope)

به شیب‌های شنی که مقدار سنگریزه‌ی آن به اندازهای است که کفش تا نیمه یا بیشتر در آن فرو می‌رود شن اسكی گفته‌می شود. با رعایت کامل کلیه‌ی موارد ایمنی به طور معمول از این شیب‌ها برای پایین آمدن استفاده می‌شود. البته برای حفظ محیط زیست و جلوگیری از ایجاد تغییرات در محیط طبیعی کوهستان، بهتر است از مسیرهای شن اسكی استفاده نكنیم.

توجه : روش پایین آمدن از شن اسكی را باید زیر نظر مربی آموزش ببینید.

نوشته بالا به صورت فایل صوتی در زیر آورده شده‌است، اپیزود «تعاریف پایه کوهنوردی» را پخش کنید.

لطفا با فیلترشکن روشن پلی کنید.